ਨਜ਼ਮ: ਅਜ਼ਾਦੀ ਦਾ ਨਿੱਘ...

ਦਿਨ 15, ਮਹੀਨਾ ਅਗਸਤ ਅਤੇ ਸੰਨ 1947
ਭਾਰਤ ਦੀ ਅਜ਼ਾਦੀ ਦਾ
ਪਹਿਲਾ ਦਿਨ ਸੀ
ਸੂਰਜ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਕਿਰਨ
ਓਸ ਦਿਨ ਭੈ ‘ਚ ਡਰੀ ਹੋਈ,
ਦਹਿਸ਼ਤ ਨਾਲ ਮਰੀ ਹੋਈ,
ਅੱਗ 'ਚ ਸੜੀ ਹੋਈ,
ਜ਼ਖ਼ਮਾਂ ਨਾਲ ਭਰੀ ਹੋਈ,
ਖੂਨੀ ਹਨੇਰੇ ਨੂੰ ਪੈਰਾਂ ‘ਚ ਲਿਤਾੜਦੀ ਹੋਈ,
ਖੂਨ ਨਾਲ ਲੱਥ-ਪੱਥ ਭਿੱਜੀ ਹੋਈ,
ਨੁੱਚੜਦੀ ਹੋਈ ਸਾਡੇ ਤੀਕ ਪਹੁੰਚੀ ਸੀ
ਹਾਂ, ਉਹ ਸਾਡੇ ਲਈ
ਅਜ਼ਾਦੀ ਦਾ ਸੁਨੇਹਾ ਲੈ ਕੇ ਆਈ ਸੀ।
ਤੇ ਸਾਡੇ ਲੀਡਰ ਓਸ ਦਿਨ
ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਵਾਸੀਆਂ ਦੀਆਂ
ਕੁਰਬਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ਭੁੱਲ ਕੇ,
ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਲਾਸ਼ਾਂ ਉੱਤੇ ਕੁਰਸੀ ਡਾਹ ਕੇ,
ਨਿਸ਼ਚਿੰਤ ਹੋ ਕੇ,
ਆਪਣੇ ਘਰਾਂ 'ਚ
ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ਼ ਬੈਠੇ
ਸੂਰਜ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਕਿਰਨ ਦਾ
ਨਿੱਘ ਮਾਣ ਰਹੇ ਸੀ
ਤੇ ਅਸੀਂ?
ਨਮ ਅੱਖੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ
ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ, ਭਰਾਵਾਂ,
ਭੈਣਾਂ, ਪਤਨੀਆਂ, ਪੁੱਤਰਾਂ, ਧੀਆਂ
ਦੀਆਂ ਲਾਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਮਿੱਟੀ ਵਿੱਚ ਰਲ਼ਾ ਕੇ
ਓਸ ਅਜ਼ਾਦੀ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਦਿਨ ਦੀ,
ਸੂਰਜ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਕਿਰਨ ਦਾ
ਨਿੱਘ ਮਾਣ ਰਹੇ ਸੀ....?
(15 ਅਗਸਤ 2003)

Popular posts from this blog

ਕਵਿਤਾ: ਰੱਖੜੀ....

ਸ਼ਹੀਦ ਭਗਤ ਸਿੰਘ ਦੇ ਜਨਮ ਦਿਨ ਦੀ ਸੌ ਸਾਲਾ ਸ਼ਤਾਬਦੀ ਤੇ ਮੇਰੇ ਵਲੋਂ ਕੁਝ ਸ਼ਬਦ ਸ਼ਹੀਦਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਣਾਮ ਵਜੋਂ:

ਕਵਿਤਾ: ਦੇਸ ਪੰਜਾਬ.....