" ਕਾਵਿ-ਕਣੀਆਂ "

ਧੋਖੇ ਪਿੱਛੋਂ ਧੋਖੇ ਖਾਧੇ, ਪੀੜਾਂ ਵੀ ਲੱਖ ਜਰੀਆਂ ਨੇ ਸੌ ਗ਼ਮ ਯਾਰ ਨੇ ਬਣ ਬੈਠੇ, ਜਦ ਦੀਆਂ ਰੀਝਾਂ ਮਰੀਆਂ ਨੇ ਕੁੱਝ ਲੋਕ ਬੇਦਰਦੀ ਸੱਦਦੇ ਨੇ, 'ਕੰਗ' ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਸੂਲਾਂ ਮੜ੍ਹੀਆਂ ਨੇ ਕੋਈ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਕੁੱਝ ਕਹਿਣੇ ਦੀ, ਸਭ ਨਜ਼ਮਾਂ ਲਹੂ ਨਾਲ ਭਰੀਆਂ ਨੇ ਕਮਲ ਕੰਗ

ਜੇੜ੍ਹੇ ਹੱਥੀਂ ਛਾਂਵਾਂ ਕਰਦੇ ਸੀ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਬਦਲ ਲੲੇ ਪਰਛਾਵੇਂ ਵੀ, ਜੇੜ੍ਹੇ ਖੂਨ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਦੱਸਦੇ ਸੀ, ੳੁਨ੍ਹਾਂ ਬਦਲ ਲੲੇ ਸਿਰਨਾਂਵੇਂ ਵੀ! ਕਮਲ ਕੰਗ

ਕੁਝ ਨਵੇਂ ਬਣਾੲੇ ਯਾਰ ਅਸੀਂ,  ਕੁਝ ਸਾਹਵਾਂ ਵਿੱਚ ਨੇ ਰਚੇ ਹੋੲੇ ਬੱਸ ਓਨ੍ਹਾਂ ਕਰਕੇ ਹਾਲੇ ਤੲੀਂ, ਕੁਝ ਸਾਹ ਨੇ 'ਕੰਗ' ਦੇ ਬਚੇ ਹੋੲੇ! ***** 'ਕੰਗ' ਮਿਲਿਆ ਵਾਂਙ ਨਦੀ ਮੈਨੂੰ, ਫੁੱਲ ਖਿੜ ਪਏ ਪੀਲੇ ਬੰਜਰਾਂ 'ਚੇ ਬਣ ਹਾਸੇ, ਖੇੜੇ, ਸਾਹ ਆ ਗੲੇ, ਮਰ ਮੁੱਕੀਆਂ ਮੇਰੀਆਂ ਸੱਧਰਾਂ 'ਚੇ! ***** ਰੰਗ ਭਰ ਗੲੇ 'ਕੰਗ' ਦੇ ਲੇਖਾਂ 'ਚੇ, ਹੁਣ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਕੋੲੀ ਦੁਆ ਜਾਪੇ ਮਿਲ਼ ਜਾਵੇ ਮੁਰਸ਼ਦ ਜਦ ਸੱਚਾ, ਫਿਰ ਹਰ ਸ਼ੈਅ ਯਾਰ ਖੁਦਾ ਜਾਪੇ! ***** ਕੋੲੀ ਸੁੱਚੀ ਰੂਹ ਜਦ ਮਿਲ਼ਦੀ ੲੇ,  ਕੁਦਰਤ ਵੀ ਕੋਲ਼ੇ ਆ ਬਹਿੰਦੀ 'ਕੰਗ' ਰਹਿਮਤ ਬਣੇ ਨਿਆਮਤ ਜੀ, ਜਦ ਕਵਿਤਾ ਝੋਲ਼ੀ ਵਿੱਚ ਪੈਂਦੀ! ***** ਦਸੰਬਰ ੨੦੧੫